11 Listopada to wielkie polskie święto. Święto każdego obywatela tego kraju. Bez względu na wiek, wykształcenie, zawód, poglądy polityczne, wyznanie. Święto tych, którzy wezmą udział w marszu w stolicy i tych, którzy jak co roku obejrzą defiladę w telewizji. Tych za Platformą i tych przeciw. Tych, którzy od święta wywieszają dumną biało-czerwoną flagę i tych, którzy na co dzień noszą ją w sercu. Święto babć, mam, córek i wnuczek. Weteranów wojennych i ich prawnuków. Od tych ostatnich zależeć będzie kształt Święta Niepodległości w przyszłości. Od nich zależeć będzie kształt Polski. A ONI to także nasi uczniowie, nastoletni polscy obywatele, którzy czują dumę narodową, mają świadomość własnej polskości, dojrzałość i odwagę by o tym pisać.
Mimo negatywnej opinii na temat władzy, mimo absurdów jakie przytrafiają się Polakom coraz częściej, odczuwam to. Mam w sobie pewne poczucie dumy, że to tu się urodziłem, że to Polak i Polka mnie wychowali i że wiem dość dużo na temat Polski. Jestem świadomy tego, że nawet gdybym stąd wyjechał, zmienił nazwisko, obywatelstwo, tradycje, to wciąż będę Polakiem. Dobrze się z tym czuję. Jest to niezmywalny tatuaż, który pozostanie na mojej duszy do końca. Wiem, że każdy Polak taki tatuaż posiada, choć nie każdy go ujawnia. Nie wychwalam Polski, bo tak wypada. Chwalę Polskę za to jaka jest, i że jest taka tylko jedna, jedyna…
Damian Buczak 2A
Wychowałam się w rodzinie patriotycznej. Ojciec zawsze powtarzał mi: „szanuj Polskę, bo tutaj się urodziłaś!”. Rodzice zawsze zwracali mi uwagę, gdy tylko kaleczyłam ojczystą mowę. Teraz kiedy jestem już prawie dorosła, staram się wysławiać poprawnie. Ogromnym szacunkiem darzę polskich artystów. Kiedy mam wybór czy słuchać muzyki polskiej czy zagranicznej, wybieram polską.
Martyna Soroczyńska 2A
Z tym krajem mam wiele cudownych wspomnień, przez co mam sentyment do tego, co nazywamy „Polską”. Nic nie pachnie tak pięknie jak nasza kuchnia, nic tak nie smakuje. „Jestem Polką” brzmi ładnie. Jeśli już o brzmieniu, hymn. Tak, hymn mamy piękny. Mamy wiele cech, których można pozazdrościć. Waleczność – bo kto tak kiepsko uzbrojony jak my, bronił się tak długo? Dumę, bo walczymy o swoje. Symbole narodowe. Trochę się nawalczyliśmy o koronę dla Orła. Ale jest piękny. Zdecydowanie jest piękny. Flaga. Niby zwykły biało-czerwony materiał, ale ile radości gdy widzimy jak powiewa w jakimś innym kraju. Mamy wzloty i upadki, ale to w porządku. Jesteśmy z Polski, a nikt nie podnosił się tyle razy co my.
Wiktoria Domin 2A
Patriotyzm w społeczeństwie polskim coraz częściej postrzegany jest jako coś, czego powinniśmy się wstydzić. Bardzo często spotykamy się z ludźmi szydzącymi z osób, które przejawiają większy szacunek dla swojego kraju. Nie patrząc na zdanie innych, ich stereotypowe myślenie w stosunku do Polski, jestem patriotką. Doceniam to, że ktoś kiedyś walczył o to, abym właśnie dziś mogła żyć w niepodległym, wolnym i demokratycznym państwie. To jest mój dom i będzie nim nawet jak zginę, bo tu się urodziłam. Tu gdzie kamień na kamieniu układały ojców ręce… Gdzie bym nie była, pamiętam o pochodzeniu, wiem skąd jestem. Historia jest jak blizna i tak nas tu w Polsce wychowano.
Monika Karkoszka 2A
Słucham historii o Powstańcach Warszawskich, Dywizjonie 303 (który uwielbiam) czy o robotnikach strajkujących w PRL-u i czuję dumę, że to właśnie w tej samej – choć już wolnej – Polsce się urodziłam i mieszkam. Jestem patriotką. Wierzę w Polskę i wierzę w Polaków. Każdy jest inny, jednak łączy nas jedno: narodowość. Dlaczego Polak miałby się wstydzić swojej polskości przy Amerykanach? Wcale nie jesteśmy od nich gorsi! I nie chciałabym się urodzić nigdzie indziej. Jestem Polką! I niech tak będzie. Bo jestem patriotką!
Weronika Skonieczna 2A
Bardzo szanuję ludzi, którzy walczyli do ostatniej kropli krwi i do ostatnich swoich sił, żeby Polska stała się krajem niezależnym i by w końcu zapanował w niej spokój. Niestety, wielu Polaków nie potrafi docenić tego co ma i w jak prawdziwie dobrym żyje kraju. Osobiście bardzo się cieszę, że mieszkam i wychowuję się w Polsce. „Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej”.
Patrycja Fiuczek 2A
Patriotyzm to uczucie, które się w sobie ma albo nie. Ludzie, którzy wyrażają się z obojętnością o historii naszego państwa, są w pewnym sensie pozbawieni części samego siebie. Świadomość i duma narodowa powinna tlić się w każdym Polaku. Taki szacunek do kraju po prostu powinien w nas być, bez względu na to czy teraz jest nam dobrze w kraju czy źle.
Dominika Nikiel 2A
Często ludzie się wstydzą być Polakiem, Polką. A ja sądzę, że to zaszczyt. Kocham swoją Ojczyznę i się jej nie wstydzę. Jestem dumna z tego, że urodziłam się Polką i kiedyś w przyszłości umrę też jako Polka.
Judyta Czaja 2A
Jako młoda osoba nie zdołałam jeszcze do końca poznać naszej Polski, ale gdy przychodzi 11 Listopada, święto to robi na mnie wielkie wrażenie i nie spędzam tego dnia jak wszystkich innych. Wielką dumą był dla mnie wybór Polaka na papieża Jana Pawła II, który szerzył naszą polskość i był dumny z tego, że jest Polakiem. Przypominam sobie również takie polskie gwiazdy jak Marek Grechuta, Anna Jantar czy Maryla Rodowicz czy wiele innych, które w swoich piosenkach przypominały o swojej polskości. Cieszę się, gdy do Polski przyjeżdżają obcokrajowcy by się tu kształcić, a później zamieszkać.
Klaudia Wenglorz 2A
Warszawa, co roku 1 sierpnia o godzinie 17 zatrzymuje się. W moim przypadku zawsze w tym momencie przychodzi chwila refleksji o historii i przyszłości polskiego narodu. Gdy podczas imprez sportowych odśpiewywany jest „Mazurek Dąbrowskiego” odczuwam wielka dumę z tego, iż jestem Polką. Sama doświadczyłam tego w katowickim Spodku. Odczuwa się wtedy jedność nie tylko z polskimi symbolami narodowymi, ale przede wszystkim z polskim społeczeństwem.
Klaudia Czarnota 2A
Czuję związek emocjonalny z terytorium na którym mieszkam. Mam ukształtowaną tożsamość narodową , ale i regionalną. Jestem dumna z tego, że tu mieszkam i jestem Polką.
Aleksandra Gradzik 2A
Zawsze się wzruszam widząc Polaka na podium i słysząc hymn. Mam wtedy poczucie, że jest coś, co nas łączy, że nieważne w jakim zakątku świata jesteśmy, zawsze w naszej głowie brzmią słowa „Marsz, marsz Dąbrowski”. Tych słów nie da się zapomnieć, nie można. Widząc flagę Polski za granicą np. przed ambasadą jestem dumna z tego, że jestem Polką. Będąc na wakacjach w innych państwach nigdy nie udaję kogoś innego. Jestem Polką, mówię po polsku i jestem z tego dumna. Często zdarza mi się też uczyć obcokrajowców języka polskiego.
Justyna Skobieranda 2A
Jestem dumna z tego, że jestem Polką. Polska to kraj ludzi, którzy potrafią zjednoczyć się we wspólnej sprawie. Polacy to ludzie, którzy od zawsze walczyli za swoją wolność. Czuję dumę z tego, że jestem Polką, ponieważ Polska posiada wspaniałych ludzi, którzy niejednokrotnie przynieśli jej chwałę. Mamy wielu wspaniałych sportowców, naukowców, muzyków, polityków, artystów. Wielu Polaków jest znanych i szanowanych na całym świecie. Jestem dumna z historii, waleczności Polaków. Jestem dumna z naszego języka, kultury. Gdy jestem za granicą nie wstydzę się i odważnie odpowiadam: jestem z Polski!
Klaudia Szostek 2A
Podczas imprez masowych takich jak mecze, zawody sportowe staram się fizycznie zaznaczyć moje polskie pochodzenie chodząc w barwach biało-czerwonych. Od najmłodszych lat wpajam mojemu młodszemu bratu szacunek do ziem polskich, kultywuję polskie tradycje oraz staram się poprawnie wypowiadać w języku polskim.
Nikola Arendarska 2A
Bycie patriotą to tak jakby być na jakimś stanowisku, być za coś odpowiedzialnym. I tak ja czuję się odpowiedzialny za swój kraj, mimo tak młodego wieku, zależy mi na dobru mojego państwa.
Amadeusz Wyrembelski 2A
