Kącik sportowy

Koordynacja ruchowa część 2

Na przykładzie piłki nożnej zdolności koordynacyjne charakteryzują się różnorodnymi i wszechstronnymi strukturami ruchowymi. Do elementów składowych zdolności koordynacyjnych zaliczamy:

orientację przestrzenną – czyli zdolność określania pozycji w trakcie ruchu całego ciała w przestrzeni i czasie, w odniesieniu do ustalonego pola działania /boiska/ lub poruszających się obiektów /przeciwnik, piłka, partner/” oraz realizowania ruchu w pożądanym kierunku;
W piłce nożnej od zawodnika oczekuje się szybkiej analizy i ustalenia własnej pozycji na boisku w zależności od ustawienia partnerów i przeciwników, oraz miejsca znajdowania się piłki w stale zmieniających się sytuacjach.
Do przykładowych ćwiczeń możemy zaliczyć: zabawy z elementami piłkarskimi, strzały do bramki po przewrotach w przód i w tył, grę dwoma piłkami, gry z przewagą liczebną przeciwników;

szybkość reakcji – umożliwia szybkie rozpoczęcie i wykonanie celowej krótkotrwałej czynności ruchowej na określony sygnał, w którą zaangażowane może być całe ciało lub jego część. O poziomie tej zdolności świadczy czas, jaki upływa od momentu zadziałania sygnału do momentu zakończenia określonego ruchu. Ze względu na dużą zmienność sytuacji w piłce nożnej odgrywa duże znaczenie. Przejawia się ona we wszystkich czynnościach ofensywnych i defensywnych z piłką i bez piłki. Posiada bardzo duże znaczenie w grze na pozycji bramkarza. Do przykładowych ćwiczeń kształtujących szybkość reakcji zaliczamy: starty z różnych pozycji wyjściowych na określony sygnał, strzały z powietrza po opuszczeniu piłki z ręki;

poczucie równowagi – pozwala utrzymać pozycję ciała oraz zachować lub powrócić do równowagi ciała przy niespodziewanych i zamierzonych zmianach położenia ciała. Inny obszar tej zdolności związany jest z zapewnieniem równowagi obiektom np. piłce podczas żonglerki. W piłce nożnej poczucie równowagi przejawia się głównie w momencie walki z przeciwnikiem podczas gry 1 x 1, w grze ciałem bark w bark, dryblingu, uderzeniach i przyjęciach piłki w złożonych postawach, uderzeniu piłki głową w wyskoku oraz w grze bramkarza /chwyt, piąstkowanie z upadkiem oraz w wyskoku/. Jako przykładowe ćwiczenia stosowane w treningu możemy wyróżnić: toczenie piłki podeszwą w przód i w tył, żonglerkę stopami w staniu z przechodzeniem do innej pozycji /np. siad/, żonglerkę głową w staniu na jednej nodze, żonglerkę z ćwiczeniem dodatkowym /np. obrót, przysiad, przełożenie piłki tenisowej z ręki do ręki, czy wokół bioder;

poczucie rytmu – przejawia się w trakcie realizacji własnych działań motorycznych zawodnika. Inicjowanie i zmiana rytmu własnego stosowane są w celu wprowadzenia przeciwnika w błąd. W piłce nożnej zdolność ta przejawia się szczególnie w dostosowaniu rytmu biegu do zaistniałej sytuacji na boisku. Zauważalne jest to szczególnie podczas dryblingu, prowadzenia piłki, wykonywania zwodów oraz gry 1 x 1. Do przykładowych ćwiczeń zaliczamy: prowadzenie piłki ze zmianą tempa i kierunku, skipping A pomiędzy nieregularnie ułożonymi palikami, prowadzenie piłki slalomem;

zdolność przystosowania czynności ruchowych – polega na umiejętności wyboru właściwego programu ruchu w odpowiednim czasie w wyniku dostrzeżenia lub odebrania odpowiednich sygnałów. W trakcie gry zauważalne jest to podczas pojedynków 1 x 1 , zagrożenia własnej bramki, możliwości odbioru piłki czy wytworzenia sytuacji strzeleckiej pod bramką przeciwnika. Jako przykładowe ćwiczenia stosowane w treningu możemy wyróżnić: uderzenia i przyjęcia piłki odbitej od ściany, grę piłką do rugby lub na ośnieżonej murawie, prowadzenie piłki w sytuacjach niespodziewanych ataków z tyłu lub boku.

zdolność sprzężenia –  jest to powiązanie i skoordynowanie ruchów całego ciała w trakcie wykonywania czynności ruchowej. Przejawia się w grze łączeniem pojedynczych elementów w łańcuch czynności, szczególnie podczas złożonych koordynacyjnie czynności ruchowych w większości fragmentów gry. Do przykładowych ćwiczeń zaliczamy: krążenia RR w trakcie prowadzenia piłki, uderzenie piłki w czasie przeskakiwania np. przez przeszkodę, łączenie ćwiczeń ogólnorozwojowych z elementami technicznymi.

czucie mięśniowe – to umiejętność zróżnicowania napięcia mięśniowego w realizacji czynności ruchowej. Cecha ta uwydatnia się podczas podań na określoną odległość, przyjęć piłki różnymi sposobami oraz strzałów na bramkę z odpowiednią do sytuacji siłą. Pozwala na szybkie, efektywne i ekonomiczne rozwiązywanie zadań ruchowych Jako przykładowe ćwiczenia stosowane w treningu możemy wyróżnić: żonglerkę nisko-wysoko, żonglerkę w parach ze zwiększaniem i zmniejszaniem odległości pomiędzy partnerami, uderzanie piłką do celów ustawionych w różnych odległościach, wykonywanie stałych fragmentów gry z różnych pozycji.
Praca nad zdolnościami koordynacyjnymi powinna towarzyszyć uczniom i zawodnikom przez wszystkie etapy szkolenia. Poszczególne koordynacyjne zdolności motoryczne najlepiej jest kształtować w niżej podanych przedziałach wiekowych:

– orientacja przestrzenna (12-17 lat),

– szybkość reakcji (7-11 lat),

– poczucie równowagi (9 – 14 lat),

– poczucie rytmu (8-12 lat),

– zdolność sprzężenia (8-13 lat),
– czucie mięśniowe (7-13 lat).

Dodaj komentarz