Programy Unijne Wydarzenia

Pierwsza relacja z praktyk zawodowych w Niemczech

23 lutego 2013 roku w sobotę – podczas, gdy większość cieszyła się z ostatnich dni ferii – 10 uczniów naszej szkoły, o 7 rano, spotkało się pod budynkiem ZS6, a każdy z nich z niemałym bagażem. Do wybrańców, którym udało się wyjechać na staż należą: Asia Ptaszyńska i Sławek Kozok z 3 ta oraz Jacek Czyż, Adam Szlijan, Mateusz Skorupka, Przemek Rduch, Kamil Górajczyk, Damian Łępicki, Patryk Łoś i Łukasz Grabiec oraz opiekun grupy – Zbigniew Pałasz. Przed grupą perspektywa kilkugodzinnej podróży do niemieckiego miasteczka Schkeuditz, położonego niedaleko Lipska, a to dopiero początek wyprawy, która ma trwać przez cały miesiąc. Jest to pierwsza grupa uczniów klas technikum, która uczestniczy w praktykach zawodowych realizowanych w ramach projektu Leonardo da Vinci.
W Niemczech przywitała nas… śnieżyca, która zaskoczyła również niemieckich drogowców (ku naszej radości zaskoczeni zimą drogowcy to nie tylko domena naszego kraju). I to był jedyny rodzaj chłodu jaki nas tam spotkał. W Schkeuditz natomiast gorąco przywitała nas pani Gosia, która pełni rolę naszego anioła stróża, wszystko nam zawsze szczegółowo wyjaśnia, planuje i organizuje (a rzeczy najważniejsze podkreśla święcącym różowym flamastrem). Naprawdę nie sposób się zgubić (chociaż Asi Ptaszyńskiej to się jednak udało).
Pewnie nasuwa się Wam pytanie: ciekawe jak grupa radzi sobie językowo ? Trzeba powiedzieć, że znakomicie, ponieważ: wspiera nas jeszcze pani Agnieszka – Polka, szefową kuchni jest pani Wioleta – Polka, a w klubie herbatkę podaje Martin – Czech, który świetnie mówi po polsku. Statystycznie w promieniu 50 m wokół naszego ośrodka dominującym językiem w Niemczech był język polski.
Na szczęście opiekunowie praktyk – pan Richter i pan Polmer – mówią po niemiecku (inni też mówią, ale wymienieni wyżej – wyjątkowo – nie mówią po polsku), dzięki czemu można było rozwijać swoje umiejętności językowe, a przede wszystkim zawodowe. Te ostatnie mogliśmy rozwijać budując instalacje elektryczne od podstaw, a przy okazji zdobyć umiejętności w innych dziedzinach budownictwa, jak choćby stawianie ścianek działowych (a czasem ich burzenie, bo i Niemcom się zdarza zapomnieć wciągnąć kabel w odpowiednie miejsce).
Pobyt w Niemczech to także znakomita okazja do poznania tego kraju, zwyczajów, a szczególnie regionu Saksonii. Już w niedzielę mogliśmy zwiedzić Lipsk i jego najważniejsze miejsca historyczne i współczesne. A ponieważ przyjechaliśmy doń pociągiem (punktualność niemieckich pociągów nasuwa pytanie: “a jednak można ?”) mogliśmy podziwiać piękny dworzec czołowy – największy tego typu dworzec w Europie. Z dworca wyruszyliśmy w kierunku starego miasta, w którymi mieszkali i tworzyli tacy twórcy jak Jan Sebastian Bach, Richard Wagner czy Goethe. To tutaj rozpoczęła się pokojowa rewolucja, która doprowadziła do zjednoczenia Niemiec. Zresztą Lipsk odwiedzaliśmy niejednokrotnie i pewnie jeszcze nie raz w czasie trwania stażu się tam pojawimy (m.in. w celu pozbycia się nadmiernej ilości europejskiej waluty).
Jednak największe wrażenie zrobiła na nas wizyta w fabryce BMW, gdzie produkowana jest wersja X1. Mogliśmy podziwiać w pełni zautomatyzowany proces produkcji najmniejszego SUVa tej firmy.
To nie była nasza ostatnia wizyta w fabryce samochodów, bo już w kolejny weekend mogliśmy w Dreźnie podziwiać produkcję najbardziej ekskluzywnej limuzyny Volkswagena – Phaeton, której montaż, w odróżnieniu od BMW, wykonywany jest ręcznie. Ale Drezno to nie tylko samochody, lecz także słynny Zwinger, czyli ogród wybudowany przez króla Polski Augusta Mocnego, kościół Najświętszej Maryi Panny, który jest obecnie odbudowany, a jeszcze w 2000 roku był ruiną, symbolizującą naloty dywanowe aliantów na Drezno oraz kilka innych historycznych miejsc tego miasta. Dla nas Drezno stało się znane jeszcze z jednego powodu: otóż, tam na bardzo krótką chwilę zniknęła nam z oczu nasza Asia, która równie szybko została odnaleziona. Dzięki temu wydarzeniu nie zdążyliśmy na planowany pociąg do Lipska (a to właśnie jest przykład negatywnych skutków punktualności niemieckich pociągów, kiedy wpadasz na peron spóźniony 20 sekund i widzisz jak niemiecki pociąg właśnie opuszcza dworzec; polski pociąg, to by na ten dworzec nawet jeszcze nie wjechał). W nagrodę jednak mogliśmy pobyć w Dreźnie godzinę dłużej, bo przecież nie wiadomo kiedy znów się tam pojawimy.
To jednak nie koniec wycieczek, bo w kolejny weekend czekała już na nas stolica Niemiec – Berlin. Ale o tym w następnej relacji.

[nggallery id=100]